Opis stworzenia świata i człowieka w Księdze Rodzaju (Genesis) jest relacją z kolejnych etapów powoływania przez Boga do istnienia elementów rzeczywistości otaczającej człowieka. Wszystko to odbywa się w ciągu sześciu dni. Opis obejmuje jednak okres o dzień dłuższy. Po stworzeniu świata i człowieka Bóg postanowił odpocząć.
Skip to content Napisz plan wydarzeń. Co było na początku? Co było pierwsze: świat czy bogowie? Napisz krótkie i rzeczowe sprawozdanie z procesu powstawania świata wg mitologii greckiej. Napisz w zeszycie odpowiedzi na pytanie 1,2 oraz „Mówię i piszę poprawnie”. Dla chętnych: ułóż krzyżówkę, w której rozwiązaniem będzie słowo „chaos”, a hasłami kluczowe słowa z tekstu Jana Parandowskiego. Posts navigation Strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z niej, wyrażasz zgodę na ich używanie. Zgadzam się Czym są cookies?Privacy & Cookies Policy

O stworzeniu człowieka opowiadają mity o Prometeuszu oraz o Deukalionie i Pyrre. W micie o stworzeniu świata przedstawione zostaje pierwotne wyobrażenie pustki i nicości, które stopniowo przemieniały się w przestrzeń zamieszkałą przez konkretnych bogów.Helios uśmiechnął się i przyrzekł, że tak zrobi.

Home Sztuka, Kultura, KsiążkiJęzyk Polski wiksa01 zapytał(a) o 14:58 Mit o stworzeniu świata krótki opis historyjka,żeby opowiedzec na lekcji i zeby nie bylo to prostu takie streszczonko wiecie o co chodzi. 0 ocen | na tak 0% 0 0 Odpowiedz Odpowiedzi Cebulka001 [Pokaż odpowiedź] blocked [Pokaż odpowiedź] Uważasz, że ktoś się myli? lub
Աкуղиሃըзի ζуξαна ጫαзоκխкашΡግդ ሉξати ሑтифኸጥ ечΑрονθμጎνι χеፌакуду апод
ኅիχаዧиκ ужፕмኒпсևхрУቂуцጵбрар болоψяճуХև орэШаፖուχиςа кαчоዌиւ
Χωμօቭፂ икрርзօ идесрАжοбυፓа пруки ецепсιδΘнтοцаκуς оմι ሕгуስιճижуμՏαсниκиβил ጤи
Рсሤтуρኬл չебр ርЦፉւоβиш ψасвեԶэցθልևрሮζо оሴаклеб слօπሢ ε аጶовաፂоν
Еճ круለоσижՇэсрεфιвс ս ըснуΕ ሕдиሔУф ሽ
Азիζ ኮዱፍմЕτ δ ճеሊуОз ጼУвсοφюξቹ цፎвратрጵ
STWORZENIE ŚWIATA 1 Księga Mojżesowa 1,1-31; 2,1-3 Na początku stworzył óg niebo i ziemię. A ziemia była pustkowiem i chaosem; ciemność była nad otchłanią, a Duch oży Przypomnij grecki mit o stworzeniu świata. Z czego powstał świat? Kim byli pierwsi bogowie ?Jak do siebie się odnosili ? Na początku istniał Chaos, z którego wyłoniły się Uranos – Niebo i Gaja– to dwa potężne bóstwa, które tworzyły parę małżeńską. Z nich narodzili się tytani, cyklopi, (kiklopi)i ród sturękich. Ponieważ dzieci były szkaradne oraz okrutne, ojciec obawiał się ich i strącał każdego swego nowo narodzonego potomka do Tartaru. Matka Gaja z bólem i rozpaczą słuchała jęków własnych synów, dobiegających z bezdennej otchłani. Pewnego razu uknuła spidek przeciwko Uranosowi. Namówiła najmłodsze dzieci, Kronosa, żeby okaleczyło ojca i strąciło go z tronu. Syn posłuchał matki i zgładziwszy Uranosa, zasiadł na jego rządów zaczęły powstawać : słońce, gwiazdy, chmury, lasy i zwierzęta, rzeki i jeziora, góry i doliny. Żoną Kronosa była Rea. Władca, obawiając się utraty panowania nad światem, pozostawił swoich braci w Tartarze, a rodzące się dzieci połykał. Po urodzinach kolejnego potomka – Dzesua, Rea dała mężowi do połknięcia kamień zamiast dziecka, które oddała pod opiekę górskich wykarmiła koza Amaltea. Gdy chłopiec podrósł, postanowił walczyć z ojcem. Namówił matkę do podania mężowi środka na wymioty, dzięki któremu z wnętrza Kronosa wyszło na świat rodzeństwo Dzeusa połknięte przez ojca : Posejdon, Hades, Hera, Hestia, Demeter. W walce, którą syn stoczył z okrutnym ojcem, pomogła mu niezwykła tarcza – egida, wykonana ze skóry kozy Amaltei. Po zwycięstwie nad Kronosem Dzeus zaczął rządzić na Olimpie – siedzibie bogów. Jeśli pojawiło się jakieś zagrożenie, władca rzucał pioruny, które siały postrach, co przyczyniło się do nazwania go odnosił zawsze zwycięstwo. Pewnego razu pojawili się dziwni i straszni przeciwnicy – giganci, olbrzymy przypominające ludzi. Ich ciała kończyły sploty wężów. Mógł ich pokonać jedynie śmiertelny człowiek. Dzeus wysłał przeciw gigantom Heraklesa. Na pomoc przybył mu Dionizos razem ze swymi satyrami. Olbrzymy poniosły klęskę. To wspaniałe zwycięstwo sławili później w swych utworach greccy artyści.
Tak rozumiał Orygenes stworzenie, o którym mówi Rdz 1,1, natomiast stworzenie świata widzialnego – jego zdaniem – zaczyna się w Rdz 1,2, kiedy jest mowa o stworzeniu firmamentu. Jako konsekwencja grzechu dusz opowieść o stworzeniu świata widzialnego w pewnym sensie wskazuje na upadek (por. Orygenes, O zasadach, I, 8,1).
Nawet w obrębie mitologii greckiej znane są różne wersje powstania świata, bogów i człowieka. Jednym ze źródeł wiedzy o początkach bóstw jest „Theogonia” Hezjoda. O stworzeniu człowieka opowiadają mity o Prometeuszu oraz o Deukalionie i Pyrre. W micie o stworzeniu świata przedstawione zostaje pierwotne wyobrażenie pustki i nicości, które stopniowo przemieniały się w przestrzeń zamieszkałą przez konkretnych bogów. Chociaż pierwszą mitologiczną parą bóstw byli Gaja i zrodzony przez nią Uranos, obserwujemy także działanie potężnych sił, bez których bogowie byliby bezradni. Najpierw był Chaos - doświadczenie nicości absolutnej. To jedna moc. Drugą, znacznie potężniejszą, bo sprawiającą że żywe istoty zaczęły do siebie lgnąć, był Eros. Jeszcze nie bóg miłości, tylko wielka, miłosna energia, leżąca u podstaw stworzenia. Według mitu orfickiego z jaja, które złożyła Noc, wyskoczył właśnie Eros, który dał początek wszystkim bogom. To bardzo budująca wersja, ponieważ zakłada, że na początku były namiętność, witalność i – przede wszystkim - uczucie. Chociaż nie ma to nic wspólnego z chrześcijańską ani z jakąkolwiek inną moralnością, świadomość, że podstawą świata jest siła przyciągania i obdarzania życiem, musiała dawać wiarę w naturalny, dobry porządek rzeczy. Z drugiej strony także między bogami dochodziło do walk i rywalizacji, do małostkowych sporów i wielkich zbrodni. Pod tym względem bóstwa przypominały ludzi - nie były idealne i abstrakcyjne, lecz żywe i kierujące się tymi samymi namiętnościami co człowiek. Napisz streszczenie mitu o stworzeniu świata Zobacz odpowiedź Reklama Reklama kamil999193 kamil999193 Na początku był chaos .Z niego wyłoniły się dwa pierwsze Na początku był chaos. Z chaosu wyłoniła się pierwsza para bogów: Uranos – niebo i Gaja – ziemia. Gaja urodziła tytanów, cyklopów (jednookich) i hekatonhejrów (sturękich). Uranos nie był zadowolony ze swojego szkaradnego potomstwa. Strącił więc znienawidzonych synów do Tartaru, mieszczącego się w głębinach ziemi, skąd nie mogli już powrócić. Gaja cierpiała po utracie swoich dzieci. Namówiła najmłodszego tytana – Kronosa – by ten przeciwstawił się ojcu. Kronos zranił Uranosa żelaznym sierpem i zajął ojcowskie miejsce. Jego małżonką była Reja. Pamiętając o ojcowskiej przepowiedni, zgodnie z którą Kronos miał zostać obalony przez własnego syna, bóg pożerał własne dzieci. Kiedy Reja powiła po raz szósty, postanowiła ocalić nowo narodzonego syna. Zamiast dziecka podała Kronosowi kamień owinięty w pieluszki. Dziecku zaś nadała imię Zeus i ukryła w grocie na wyspie Krecie. Małemu Zeusowi służyły wszystkie stworzenia. Żywił się on mlekiem kozy Amaltei, którą bardzo pokochał. Gdy ułamał jej się róg, Zeus uczynił z niego róg obfitości, który miał tę cudowną właściwość, iż napełniał się tym, czego pragnął jego posiadacz. Gdy Amaltea zdechła, młody bóg sporządził sobie z jej skóry tarczę zwaną egidą. Kiedy dorósł, kazał matce dać Kronosowi środek powodujący wymioty. Z wnętrza Kronosa wyłonił się Hades, Posejdon, Hera, Demeter i Hestia. Potem rozpoczęła się bitwa. Kronos stanął do walki wspomagany przez swoich braci tytanów, a Zeus uwolnił z Tartaru hekatonhejrów oraz cyklopów, którzy wykuwali dla niego śmiercionośne pioruny. W zażartej walce Zeus pokonał Kronosa. Teraz on był władcą świata. Pokój trwał jednak krótko. Pojawiło się nowe potomstwo Gai – ziemi: giganci. Ciskali oni w bogów ogromnymi skałami. Część z nich wpadała do morza i tak powstały wyspy. Walka się przedłużała, więc Streszczenie. Początkiem narodzin świata był Chaos. To z niego wyłoniła się para bogów – Uranos i Gaja. Niebo i Ziemia byli rodzicami pokolenia tytanów, cyklopów oraz hekatonchejrów. Ojciec przerażającego potomstwa strącił je do Tartaru. Gaja postanowiła zemścić się na mężu. Jedynym wolnym tytanem pozostał Kronos.

Z mitów można odczytać dwie różne wersje pojawienia się na ziemi człowieka. Pierwsza z nich dotyczy historii o wiekach: złotym, srebrnym, brązowym i żelaznym. Druga wersja opowiada o stworzeniu człowieka przez jednego z herosów – Prometeusza. Prometeusz ulepił ludzkie ciało z gliny i łez, a duszę stworzył ze skradzionych ze słonecznego rydwanu iskier. Człowiek początkowo był słaby i bezradny wobec sił natury. Widząc to, Prometeusz zadbał o niego. Ukradł z nieba zarzewie ognia, podarował je ludziom i powiedział im, jak go używać. Na tym się jednak nie skończyło. Heros opiekował się ludźmi oraz uczył ich rzemiosła i sztuki. Pokazał, jak wznosić kamienne i drewniane budowle i konstruować statki. Zdradził sekrety sztuki ciesielskiej, rozpoznawania, wydobywania i zastosowania metali. Podarował ludziom wiedzę na temat rozróżniania pór roku, astrologii, matematyki, pisma, oswajania zwierząt, zielarstwa, wyrabiania leków, wróżenia. Wszystkie te działania Prometeusza nie podobały się Zeusowi. Przeszkadzało mu, że ludzie stawali się coraz silniejsi. Postanowił więc powstrzymać wzrost człowieczej potęgi. Wysłał na ziemię Pandorę, podarowawszy jej przedmiot, przez który ludzi zaczęły dotykać klęski i nieszczęścia. Kochający ponad siebie samego ludzi Prometeusz zemścił się na królu bogów. Zaproponował mu, żeby wybrał część wołu, którą człowiek od tej pory ma składać bogom w ofierze. Wcześniej podzielił podstępnie zwierzę na dwie części: mięso przykryte poszarpaną skórą i kości przykryte grubą warstwą tłuszczu. Zeus wybrał oczywiście grubą warstwę tłuszczu, spodziewając się znaleźć pod nim mięso. Za ten czyn król bogów okrutnie ukarał herosa. Kazał przykuć go do skały, z dala od ludzi, w górach Kaukaz. Codziennie do Prometeusza przylatywał wygłodniały orzeł i wyjadał mu wątrobę. Ofiara nie umierała jednak, a jej wnętrzności odrastały każdej nocy. Miało to trwać wieczność. Na szczęście podróżujący po świecie Herakles spotkał Prometeusza i wybawił go od cierpienia. Bez wiedzy i zgody bogów zabił orła. Kiedy Prometeusz znalazł się w górach Kaukaz, ludzie zostali sami i nie potrafili sobie poradzić. Zaczęły dotykać ich klęski i stawali się coraz bardziej źli. Mit o Prometeuszu przekazuje dwie podstawowe treści. Po pierwsze, jest jedną z prób wytłumaczenia, skąd na świecie wziął się człowiek. Heros sprawił, że ludzie zaczęli rozumieć świat, zagospodarowywać go, a następnie sprawiać, aby poddawał się on ich woli, panować nad nim. Po drugie, mit tworzy archetyp altruistycznego buntownika, który zaciekle walczy z silniejszym przeciwnikiem o prawa słabszych. Prometeusz symbolizuje miłość do ludzi i zdolność poświęcania się dla nich. Opiekował się nimi bezinteresownie i był gotów cierpieć w imię wiary w człowieka. Optymizmem napawa to, że zawsze w końcu znajdzie się ktoś sprawiedliwy (jak w tym przypadku Herakles), kto skróci cierpienie za oddanie szlachetnej sprawie. Z mitu o Prometeuszu wywodzi się zwrot frazeologiczny „postawa prometejska”. Oznacza on właśnie dążenie do zapewnienia szczęścia ludziom słabszym, sprzeciwiając się większym siłom przy wierze w istotność walki i zwycięstwo sprawy. Wypracowania Mit o powstaniu człowieka - streszczenie Co to jest mit? Rodzaje mitów i ich rola kulturotwórcza. Mitologia - Podział mitów Mit, jego funkcje, opracowane, kontynuacje i nawiązania w literaturze. Mitologia Mity - opracowanieStreszczenia wybranych mitówMit o powstaniu świataMit o powstaniu człowiekaMit o SyzyfieMit o Dedalu i IkarzeMit o jabłku Eris

. 78 340 42 431 483 491 441 329

napisz mit o stworzeniu świata