In this extract, Salewicz delves into the myths and legends surrounding the cover art of Led Zeppelin's classic fourth album. Visiting a second-hand shop in Reading, on the way to Headley Grange with Jimmy Page, Robert Plant unearthed a nineteenth-century painting of a rustic character bent low by the burden he carried on his back.
07 marca, 2019 Kategoria: Rock Radomir Wasilewski Ukazaniu się tego albumu towarzyszył spory niepokój fanów Led Zeppelin. Po eksperymentalnej "trójce" nikt nie był pewien, czy grupa będzie dalej eksplorować folkowe, akustyczne tereny i jeszcze bardziej eksperymentować czy też wróci do dominującego na pierwszych dwóch albumach cięższego rocka. Jak się miało okazać, muzycy wybrali rozwiązanie pośrednie i na swojej czwartej płycie pokazali się zarówno od strony klasyczno-czadowej, jak i bardziej bardziej eksperymentalnej, w tym także w obszarach nie penetrowanych we wcześniejszych latach. Po raz kolejny grupa zapisała się w historii muzyki rockowej, nagrywając swój najbardziej znany i powszechnie ceniony utwór. Wszyscy, którzy lubią sobie ostre i hardrockowe oblicze Led Zeppelin, "IV" mogą kupować w ciemno. Zespół wrzucił tu także trochę cięższych kompozycji, opartych na przesterowanym brzmieniu gitary Jimmy'ego Page'a (podobnie jak w przypadku "III" dużo czystszym i mniej chropowatym niż na "I" i "II"), technicznych solówkach, zawodzeniu i krzykach Roberta Planta oraz ciężkiej, połamanej grze sekcji rytmicznej. I podobnie, jak na pierwszych dwóch płytach, również "czwórka" nie samym hard rockiem stoi, ale i sporą różnorodnością, balansującą między różnymi odcieniami i barwami muzyki rockowej, bluesa oraz folkowych wstawek - o wiele liczniejszych niż na pierwszych dwóch albumach. Obok prostych, dynamicznych, rockowych petard i akustycznych wyciszaczy, znaleźć tu można długie i rozbudowane kompozycje, wśród których znajduje się powszechnie znane "Stairway to Heaven". Muzycy - zwłaszcza Jimmy Page i Robert Plant - pokazują się z jak najlepszej i charakterystycznej dla siebie strony. Nie dziwi więc fakt, że w różnorakich zestawieniach mówi się o nich jako najlepszym gitarzyście i najlepszym wokaliście w historii muzyki rockowej. Ciekawym i urozmaiconym sposobem gry na perkusji popisuje się też John Bonham, który przy ostrzejszym repertuarze mocniej szaleje za garami. Brzmienie wzbogacają bogate partie klawiszy, organów, harmonijki ustnej czy fletu. Podobnie, jak to miało miejsce na "trójce", także tutaj muzyka została oprawiona bardzo dobrym, czystym i wielobarwnym brzmieniem, mocno odbiegającym od stereotypowego obrazu produkcji rockowych płyt z początku lat siedemdziesiątych. Początek albumu jest niewątpliwie prezentem dla wszystkim fanów rockowego oblicza Led Zeppelin, bo zawiera dwie najcięższe i najostrzejsze kompozycje. Najpierw w postaci powolnego i bujającego "Black Dog" z wyraźnymi wokalizami Planta, w czasie których muzyka się wycisza (ten patent wykorzystał później choćby Iron Maiden w takich utworach jak "Hallowed Be Thy Name" i "The Trooper"). Póżniej następuje prosty, szybki i czadowy "Rock and Roll", nawiązujący stylem do takich klasyków, jak "Paranoid" Black Sabbath czy "Highway Star" Deep Purple - kompozycji tworzących wręcz ekstremę muzyki rockowej na początku lat siedemdziesiątych. "The Battle of Evermore", nagrana z gościnnym udziałem wokalistki Sandy Denny to akustyczny, klimatyczny przerywnik, nagrany bez udziału perkusji, kontynuujący folkowe doświadczenia trzeciej płyty Zeppelinów. Spokojnie i klimatycznie (głównie dzięki delikatnym brzmieniom fletu) jest też początkowo w epickim "Stairway to Heaven", który później rozwija się najpierw w dostojną, bardzo dojrzale zaśpiewaną balladę i wreszcie w ostry czad, wzbogacony kapitalną gitarową solówką. Taki schemat kompozycyjny (od spokoju do ciężaru i agresji) stanie się wzorem dla wielu ballad rockowych i metalowych, tworzonych przez tak topowe grupy, jak Metallica czy Guns N' Roses. "Misty Mountain Hop" to powrót do dynamicznych, rockowych klimatów, podanych jednak inaczej niż na początku płyty, bo z lekko schowanym brzmieniem gitary, za to wyciągniętymi na pierwszy plan aranżacjami klawiszy i organów. Najbardziej zaskakuje "Four Sticks" - kompozycja o plemiennym rytmie, wzbogacona ciężkim gitarowym brzmieniem i przez to stanowiąca pierwowzór dla twórczości takich zespołów, jak Tool, Neurosis czy Soulfly. Kolejnym akustycznym, prostym utworem o folkowym zabarwieniu (znów bez udziału perkusji) jest "Going to California", po którym następuje dalsza prezentacja nowego oblicza Led Zeppelin w postaci "When the Levee Breaks". Tę powolną i ciężką pieśń oparto na wyrazistym, monotonnie wybijanym rytmie, schowanym brzmieniu gitary i bluesowym klimacie, tworzonym głównie przez sola harmonijki ustnej oraz popisy wokalne Roberta Planta. "IV" to bez dwóch zdań jedna z najlepszych płyt w dorobku Led Zeppelin i to nie tylko ze względu na obecność "Stairway to Heaven". Po raz kolejny Brytyjczykom udało się stworzyć wielowątkowy, bardzo ciekawy muzycznie album, w którym ciężar i moc ognistego, rockowego brzmienia świetnie się dogadują z folkowym klimatem oraz ciągotami do eksperymentowania i szukania nowych pomysłów na muzykę. Nie jest to przy tym tak proste i przystępne granie, jak mogłoby się wydawać. Szczególnie z percepcją drugiej połowy płyty początkowo słuchacz może mieć problemy, bo te kompozycje nie są tak oczywiste i chwytliwe, jak na wcześniejszych albumach. Tworzy to jednak obraz krążka bardzo wartościowego i po raz kolejny inspirującego przyszłe pokolenia muzyków rockowych. Dlatego też nie wypada go nie znać. Artysta: Led ZeppelinTytuł: IVWytwórnia: AtlanticRok wydania: 1971Gatunek: Hard RockCzas trwania: 42:20 Ocena muzyki Nagroda Poprzedni Następny Mieszcząca się w malowniczym miasteczku Soissons w północnej Francji firma Triangle istnieje na rynku audio od ponad 35 lat, jednak nigdy nie udało jej się przebić do sprzętowego mainstreamu. Wydaje... Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem zdjęcia gramofonów MoFi Electronics, pomyślałem, że jest to kolejna kolaboracja mająca przyciągnąć melomanów, którzy niekoniecznie znają się na sprzęcie stereo, a pod płaszczykiem ciekawego wzornictwa... Audiofile uwielbiają piękne, oryginalne i, niestety, zwykle bardzo kosztowne urządzenia służące do odtwarzania muzyki. Wykonane z niesamowitą precyzją gramofony, potężne wzmacniacze lampowe, ogromne kolumny, grube kable - to wszystko kojarzy...1972-02-21. 21. helmikuuta 1972. Brittiläisen rockyhtyeen Led Zeppelinin nimeämätön neljäs studioalbumi julkaistiin 8. marraskuuta 1971. Koska albumilla ei ole virallista nimeä, sitä kutsutaan usein nimellä Led Zeppelin IV . Edellisen albumin Led Zeppelin III:n saamien negatiivisten arvostelujen jälkeen yhtyeen kitaristi ja johtohahmo
Płyta "Led Zeppelin IV" uważana jest za jedną z najbardziej wpływowych i najpopularniejszych płyt w historii muzyki. Album okazał się wielkim komercyjnym sukcesem. Rozszedł się w nakładzie 37 milionów egzemplarzy na całym świecie. W USA płyta pokryła się 24-krotną platyną, co oznacza 5. miejsce w klasyfikacji wszech czasów (na równi z "Białym Albumem" The Beatles). Poza Ameryką, krążek zdobył podwójny, diamentowy status w Kanadzie, 9-krotną platynę w Australii, 6-krotną platynę w Wielkiej Brytanii czy podwójną platynę we Francji. Materiał powstawał zimą 1970 roku, najpierw w Island Studios w Londynie, a następnie w przerobionym na studio wiejskim domu w Hampshire, gdzie Led Zeppelin wykorzystali mobilny sprzęt The Rolling Stones. Za realizację odpowiadał Andy Johns, który czuwał też przy "Led Zeppelin II" i "Led Zeppelin III". - Bardzo podobał mi się pomysł, że przenosimy się do Headley Grange i używamy przenośnego sprzętu - wspomina Jimmy Page. - To pozwalało nam skupić się wyłącznie na muzyce. - Było w tym sporo eksperymentowania - przyznał John Paul Jones. - Po raz pierwszy tak naprawdę mieszkaliśmy razem. Wcześniej było studio, hotel, studio, hotel. Nigdy nie mieszkaliśmy w miejscu, w którym też nagrywaliśmy. Była to dla nas nowa sytuacja i myślę, że dobrze na nas wpłynęła. W domu był wielki pokój z dużym kominkiem, gdzie rozstawiliśmy sprzęt. Można więc było po prostu samemu zacząć coś robić albo gdy ktoś akurat się pojawił, zacząć spontaniczną jam session. W pewien sposób cały czas tworzyliśmy muzykę i jak widać, całkiem nieźle nam wyszło. Niecodzienne podejście, zapewniło muzykom przestrzeń, kreatywną wolność i inspirację. - Siedziałem koło Jimmy'ego przy kominku w Headley Grange - opowiada o powstaniu klasyka "Stairway To Heaven" Robert Plant. - Napisał sekwencję akordów i mi ją zagrał. Ja siedziałem z kartką i ołówkiem i nagle po prostu zacząłem pisać słowa. Z perspektywy czasu myślę, że po prostu przysiadłem się do niego w odpowiednim momencie. Zespół wykorzystał również niezwykłą akustykę posiadłości. John Bonham nagrywał bębny do "When The Levee Breaks" w hallu, z mikrofonami zawieszonymi ponad schodami. Te jedne z najsłynniejszych perkusyjnych dźwięków były później samplowane przez Beyoncé, Beastie Boys, Massive Attack, J. Cole, Björk czy Eminema. Potem zespół wrócił do Londynu, by zarejestrować "Stairway To Heaven". Jednym z ważnych elementów "Led Zeppelin IV" była okładka z czterema symbolami, z których każdy reprezentował innego członka zespołu. - Była taka wspaniała książka z różnymi znakami i symbolami - opowiada John Paul Jones. - Każdy z nas wybrał więc sobie swój symbol. Ja i Bonzo wybraliśmy znaki, które były swoimi graficznymi przeciwieństwami, a Robert i Jimmi zaprojektowali swoje. Każdy z nich miał swoje znaczenie. Kolejnym niecodziennym posunięciem było wydanie płyty bez żadnego tekstu z przodu ani z tyłu okładki - bez nazwy zespołu, bez tytułu. Była to rekcja na kiepskie recenzje poprzedniego albumu i koncertów w niektórych amerykańskich pismach. - Pomyśleliśmy, że ciekawe będzie wydać płytę bez żadnej informacji i sprawdzić, jak się będzie sprzedawać - wyjaśniał Page. - Okładka dla każdego może mieć inne znaczenie - tłumaczył John Bonham przy okazji premiery "Led Zeppelin IV". - Dla mnie oznacza: "wolałbym mieszkać w starym domu niż w bloku". Moim zdaniem to najlepszy album, jaki nagraliśmy. Uwielbiam go. Każda z naszych płyt była inna, ale ta uważam jest najlepsza.50 years ago this week, John Bonham, John Paul Jones, Jimmy Page and Robert Plant convened in Olympic Studios in London to begin recording their debut album as Led Zeppelin.To celebrate this historic golden anniversary, the band have unveiled three new digital-only releases today on all digital download and streaming platforms. Led Zeppelin x Led Zeppelin: https://lnk.to/LZxLZAn Intro to Led
Krążek został wydany 5 października 1970 roku. Choć krytycy mieli negatywne zdanie na temat tego albumu, płyta zdobyła szczyty list przebojów i na stałe wpisała się w historię rocka. Czego jeszcze nie wiecie o „Led Zeppelin III”. Wiosną 1970 roku Jimmy Page oraz Robert Plant postanowili przenieść się do wioski Bron-Yr-Aur w regionie Snowdonia w północnej Walii w miejsce, gdzie brakowało bieżącej wody oraz elektryczności. W taki sposób muzycy chcieli uciec od burzliwego stylu życia panującego na trasach koncertowych. W połowie kwietnia 1970 roku skończyli bowiem piąte tournee po Ameryce Północnej obejmujące 30 płyty zespołu, czyli debiutancka „Led Zeppelin” z 1968 roku oraz „Led Zeppelin II” z 1969 roku ukazywały ich fascynację ciężkim bluesem. Natomiast podczas nagrywania „Led Zeppelin III” kapela poszła w przeciwnym kierunku. Sielskie otoczenie na tyle miało wpływ na muzyków, że wprowadzili oni w swojej twórczości elementy folkowego, akustycznego brzmienia. Choć otwierający utwór „Immigrant Song” nawiązuje do szybkiego heavy rocka z płyty „II”, już kolejny utwór „Friends” ukazuje, że zmierzają w zupełnie innym kierunku. W tym kawałku tuż przed wejściem gitary, można usłyszeć głos Petera Granta, menedżera zespołu. Na „III” panuje duże wymieszanie stylistyczne, bowiem obok cięższych utworów sąsiadują akustyczne ballady. Podczas tworzenia materiału na „III” powstały również początkowe szkice utworów „Stairway to Heaven”, „Over the Hills and Far Away”, które ukazały się na późniejszych albumach które powstały w Bron-Yr-Aur następnie dostarczono reszcie zespołu jako wersja próbna. Potem rozpoczęła się sesja nagraniowa w rezydencji Headley Grange, a następnie w Londynie w Olympic krytycyKrążek wywołał podzielone zdania wśród dziennikarzy, bowiem płyta była zdecydowanie bardziej zróżnicowana, niż jej poprzedniczki. Krytycy oskarżali zespół o odejście od mocnego repertuaru na rzecz akustycznego brzmienia. Zaczęto przyrównywać ich materiał do Crosby, Stills & Nash. Ostre komentarze ze strony wielu dziennikarzy spowodowały, że zespół zaprzestał udzielania wywiadów przez pewien nie mógł zrozumieć takiej reakcji krytyków: Gdy pojawiła się trzecia płyta i została zrecenzowana, Crosby, Stills and Nash dopiero co powstali. Nasz album tylko się ukazał i z powodu pojawiających się na nich akustycznych gitar, wszyscy nagle stwierdzili: Led Zeppelin gra akustycznie! Pomyślałem, Boże, gdzie oni mają głowy i uszy. Przecież na naszej pierwszej płycie były trzy akustyczne numery, a na drugim krążku pojawiły się dwa takie utwory. Pomimo tego, album stał się popularny. „Led Zeppelin III” zajął pierwsze miejsce w The Billboard 200 oraz 30. w R&B Albums, a w USA pokrył się sześciokrotną platyną. Singiel „Immigrant Song” zajął 16. miejsce w The Billboard Hot 100. Następująca po wydaniu płyty trasa koncertowa rozwiała wszelkie wątpliwości, bowiem muzycy udowodnili, że materiał z „III” był odpowiednim, akustycznym przerywnikiem podczas koncertów. Natomiast piosenki „Immigrant Song” oraz „Since I’ve Been Loving You” na stałe wpisały się w koncertowy repertuar zespołu. 28 czerwca 1970 roku grupa dała legendarny koncert na festiwalu Bath przed 150 tysiącami widzów, zaś w sierpniu rozpoczęła kolejną trasę koncertową po koniec 1970 roku Page i Plant ponownie wyjechali do posiadłości, gdzie zaczęli pracować nad kolejną płytą „Led Zeppelin IV”.Psychodeliczna okładka płytyGrafikę stworzył brytyjski artysta Zacron (Richard Drew). Studiował on wraz z Claptonem oraz muzykami zespołu The Yardbirds w Kingston College of Art. Tam też w 1963 roku zapoznał się w okładki „III” zajęło mu 4 miesiące. Zacron stworzył surrealistyczną grafikę składającą się z abstrakcyjnych elementów, które ze sobą korespondują tworząc spójną całość. W kopercie albumu w prawej części znajdowała się płyta winylowa, zaś z drugiej strony plansza w kształcie koła, która się obracała. Przez 11 otworów we froncie okładki słuchacz mógł zobaczyć obracające się rysunki. Na taki niekonwencjonalny pomysł wpadł Jimmy Page, który zasugerował się rolniczymi kalendarzami. Fot. foto: materiały prasowe Plastyk stworzył fundamentalne dzieło w nurcie psychodelicznego surrealizmu. Dążył on również, by grafika była spójna z zawartością albumu: Okładka płyty nie jest opakowaniem dla dźwięku, ale miejscem wizualnej komunikacji, możliwością połączenia sztuki wizualnej oraz muzyki we wspólnej przestrzeni. Piosenka o Wikingach„Immigrant Song” powstał w czasie trasy koncertowej w 1970 roku, a dokładnie po wizycie zespołu w Islandii. Tekst mówi o Wikingach, którzy opuszczają Skandynawię, by odnaleźć nowe Plant tak opowiada o powstaniu utworu: Byliśmy gośćmi islandzkiego rządu w czasie kulturalnej misji. Zaproszono nas, by zagrać koncert w Reykjaviku, ale dzień przed tym wydarzeniem urzędnicy państwowi zorganizowali strajk, przez co odwołano koncert. Wtedy Uniwersytet przygotował dla nas koncertową halę i było to fenomenalne. Dzieciaki reagowały niesamowicie i był to świetny czas. „Immigrant Song” opowiada o tej podróży i była to piosenka otwierająca album, który w założeniu miał być zupełnie inny. Utwór „Immigrant Song” został wydany jako singiel, gdzie na stronie B ukazał się kawałek „Hey Hey What Can I Do”. Na pierwszym amerykańskim wydaniu znajdują się słowa wypowiedziane przez okultystę Aleistera Crowleya: „Do what thou wilt shall be the whole of the Law”(„Czynienie swojej woli będzie całym Prawem”). „Since I've Been Loving You” plagiatem?Utwór stał się blues-rockowym standardem Brytyjczyków. Zawiera on jedną z najsłynniejszych solówek gitarowych Page'a, jak również w tym utworze Plant pokazał swoje umiejętności wokalne. Jeszcze przed nagraniem albumu zespół wykonał ten kawałek w Royal Albert Hall na początku 1970 roku. W 1972 roku piosenka została zarejestrowana i ukazała się w 2003 roku na albumie koncertowym „How The West Has Won” oraz na kompilacji BBC „Sessions” w 1997 roku. Utwór znalazł się również w filmie „The Song Remains the Same” dokumentującym występ w Nowym Jorku na Madison Square Garden w 1973 roku. Inspiracją do powstania tej piosenki był utwór Alberta Kingsa „Born Under A Bad Sign” oraz kawałek psychodelicznego zespołu z San Francisco Moby Grape zatytułowany „Never”. Ukazał się on w 1958 roku na albumie „Grape Jam”, który wydano jako podwójne LP z krążkiem „Wow”.Posłuchajcie tego utworu: Porównajcie ten kawałek z kompozycją „Since I’ve Been Loving You”: Podobieństwa można doszukać się już nie tylko w muzyce, ale również na poziomie tekstu:Początkowy zwrot w „Never”: Working from 11:00 to 7:00 every night Ought to make life a dragAnd I know that ain’t right Początkowy zwrot w „Since I’ve Been Loving You”: Working from 7:00 to 11:00 every night It really makes life a dragI don’t think that’s right. Ponadto fraza „my worried mind” („zadręczam się myślami”) była wcześniej używana w bluesowych piosenkach przed II wojną tego jest piosenka Lucille Bogan w 1934 roku „Sweet, Sweet Man’’, gdzie występuje właśnie ten zwrot: Również w tekście utworu „Hats Off to (Roy) Harper” można doszukać się nawiązań do bluesowego utworu „Shake ‘Em On Down” z repertuaru Bukka White'a. Natomiast Mississippi Fred McDowell nagrał utwór pod tą samą nazwą, ale z odmiennym tekstem niż u White’a. Brzmienie gitary Page’a przypomina wersję właśnie Mississippi Freda McDowella. Podejrzenie o plagiat na albumie nie było jedyna taką sytuacją w historii Led Zeppelin. Kapela była oskarżona również o to, że „Stairway To Heaven” jest wersje2 czerwca 2014 roku do sprzedaży trafiły zremasterowane trzy pierwsze albumu zespołu: „Led Zeppelin I”, ,,Led Zeppelin II” oraz „Led Zeppelin III” w specjalnych wersjach i z dodatkowymi nagraniami. Do „III” dołączono płytę z niepublikowanymi wcześniej utworami „Bathroom Sound”, „Jennings Farm Blues”, „Keys To The Highway/Trouble In Mind” oraz odmiennymi alternatywnymi wersjami piosenek z powiedział sam Jimmy Page: Materiał z bonusu oferuje portal do czasów, gdy Led Zeppelin nagrywali albumy. Są to wybrane niedokończone utwory, początkowe miksy, ścieżki dźwiękowe, alternatywne wersje oraz nowy materiał, który wtedy nagraliśmy. Co sądzicie o albumie „Led Zeppelin III”?RECORDING WEEK 2023: Led Zeppelin IV - actually, the album is officially untitled - was released on 8 November 1971, and has so far racked up over 37 million sales. Here, to celebrate the anniversary of its release, read on to learn how the album's distinctive sonic signature was created. Classic
- Sunset Sound (Los Angeles, Stany Zjednoczone)- Island Studios (Londyn, Wielka Brytania)- Headley Grange Posiadamy w sprzedaży 2 egzemplarze tej płyty w cenie od 29 PLN do 39 PLN Informacje o płycie00 4 minuty czytaniaNiezatytułowany, czwarty studyjny album angielskiego zespołu rockowego Led Zeppelin, powszechnie jednak znany jako Led Zeppelin IV, został wydany 8 listopada 1971 roku przez Atlantic Records. Został wyprodukowany przez gitarzystę Jimmy'ego Page'a i nagrany między grudniem 1970 a lutym 1971 roku, głównie w wiejskim domu Headley Grange. Album wyróżnia się tym, że zawiera utwór "Stairway to Heaven", który stał się niejako wizytówką zespołu i ich najbardziej znanym otoczenie w Headley Grange zainspirowało zespół i pozwoliło im spróbować różnych aranżacji z materiałem oraz tworzyć utwory w różnych stylach. Po tym jak poprzedni album zespołu Led Zeppelin III otrzymał obojętne recenzje od krytyków, zdecydowali, że ich czwarty album zostanie oficjalnie bez tytułu i będzie reprezentowany przez cztery symbole wybrane przez każdego członka zespołu, bez podawania nazwy i innych szczegółów na okładce. W przeciwieństwie do poprzednich dwóch albumów, do zespołu dołączyli gościnni muzycy. Dołączając do Roberta Planta (wokal), Jimmy'ego Page'a (gitara), Johna Paul Jonesa (bas, multiinstrumentalista) i Johna Bonhama (perkusja), dodatkowa wokalistka z Fairport Convention, Sandy Denny wykonuje wokale w "The Battle of Evermore", a pianista Rolling Stones, Ian Stewart pojawia się w "Rock and Roll". Podobnie jak w przypadku poprzednich albumów, większość materiału została napisana przez zespół, choć znalazł się jeden cover, hard rockowa reinterpretacja bluesowego utworu Memphis Minnie "When the Levee Breaks".Płyta odniosła sukces komercyjny i krytyczny i jest najlepiej sprzedającym się albumem Led Zeppelin, który rozszedł się w nakładzie ponad 37 milionów egzemplarzy na całym świecie. Jest to jeden z najlepiej sprzedających się albumów w USA, a krytycy regularnie umieszczają go na listach największych albumów wszech symbole reprezentujące (od góry z lewej do do dołu z prawej strony) - Page, Jones, Bonham i Plant - symbol Sandy DennyW miejsce tytułu, Page zdecydował, że każdy członek może wybrać osobisty emblemat na okładkę. Początkowo myśląc o jednym symbolu, zdecydował, że może być ich cztery, przy czym każdy z członków zespołu wybrał swój własny symbol. Page zaprojektował swój i nigdy nie ujawnił publicznie żadnych argumentów przemawiających za nim. Argumentowano, że jego symbol pojawił się już w 1557 roku, jako reprezentacja Saturna. Symbol ten jest czasami nazywany "ZoSo", chociaż Page wyjaśnił, że w rzeczywistości nie miał być słowem. Symbol Jonesa, który wybrał z Księgi Znaków Rudolfa Kocha, to pojedyncze koło przecinające trzy vesica piscis (rybie pęcherze) (triquetra). Ma on symbolizować osobę, która posiada zarówno pewność siebie, jak i kompetencje. Symbol Bonhama, czyli trzy blokujące się (boromejskie) pierścienie, został wybrany przez perkusistę z tej samej książki. Reprezentuje ona triadę matki, ojca i dziecka, ale, będąc odwróconą, jest również znakiem piwa Ballantine. Symbol piórka w kręgu był własnym projektem Planta, opartym na znaku rzekomej cywilizacji Mu. Piąty, mniejszy symbol wybrany przez wokalistkę Sandy Denny reprezentuje jej wkład w "The Battle of Evermore" - figura, złożona z trzech trójkątów równobocznych, pojawia się na wewnętrznej okładce płyty, służąc jako był promowany poprzez serię reklam zapowiadających ukazanie się nowego wydawnictwa grupy, przedstawiających poszczególne symbole na okładce albumu. Płyta weszła na brytyjską listę przebojów na pozycji 10 i wskoczyła po tygodniu na pierwszą lokatę, spędzając w sumie na niej 90 tygodni. W Stanach Zjednoczonych był to najlepiej sprzedający się album Led Zeppelin, ale nie znalazł się na szczycie listy Billboard, osiągając 2 miejsce za There's a Riot Goin' On grupy Sly and the Family Stone oraz MusicCarole był kilkakrotnie wznawiany w latach 70., włączając w to tłoczenie winylu liliowego w 1978 i set boxu w 1988 roku. Został wydany po raz pierwszy na płycie CD w 1983, ale Page skrytykował brak kontroli jakości, mówiąc, że nie zostały użyte taśmy master pierwszej generacji, a wykorzystane taśmy były nadmiernie szumiące. W 1990 roku sam zremasterował album, próbując zaktualizować katalog. Kilka utworów z tego wydania zostało użytych w tym samym roku do kompilacji Led Zeppelin Remasters i Led Zeppelin Boxed Set. Wszystkie zremasterowane utwory zostały ponownie wydane na The Complete Studio Recordings, podczas gdy album został indywidualnie wznowiony na płytach CD w 1994 dniu 27 października 2014 roku została ponownie wydana zremasterowana wersja Led Zeppelin IV wraz z Houses of the Holy. Wydanie jest dostępne w sześciu formatach: standardowa edycja CD, edycja deluxe na 2 CD, standardowa wersja LP na winylu, dwupłytowa edycja deluxe na winylu, super deluxe na 2 CD plus 2 winyle LP z książką w twardej oprawie oraz jako cyfrowe pliki w wysokiej rozdzielczości 96k/24-bitowe do pobrania. Edycje deluxe i super deluxe zawierają materiał dodatkowy. Ponowne wydanie zostało wydane z odwróconą kolorową wersją okładki oryginalnego albumu jako okładki płyty bonusowej. Wersja zremasterowana albumu spotkała się z szerokim uznaniem krytyków, w tym magazynu Rolling Stone, którzy uznali remastering Page'a za "olśniewający".Tytuł / WykonawcaCzasBlack DogLed ZeppelinAutorJimmy Page, Robert Plant, J. P. Jones*4:54Rock And RollLed ZeppelinAutorPage*, Plant*, Bonham*, Jones*3:40The Battle Of EvermoreLed ZeppelinAutorJimmy Page, Robert Plant5:51Stairway To HeavenLed ZeppelinAutorJimmy Page, Robert Plant8:00Misty Mountain HopLed ZeppelinAutorPage*, Plant*, Jones*4:38Four SticksLed ZeppelinAutorJimmy Page, Robert Plant4:44Going To CaliforniaLed ZeppelinAutorJimmy Page, Robert Plant3:31When The Levee BreaksLed ZeppelinAutorJimmy Page, Robert Plant, Memphis Minnie, John Bonham, John Paul Jones7:07WydaniaRokTytuł / Format / KrajWytwórnia / Katalog #1990IVWinyl, LP, Reedycja, PolskaPolskie Nagrania Muza, AtlanticSX 2906, K 50 0082004UntitledCD, Reedycja, Remastering, Repress, Europa 2 od 29 PLN do 39 PLN Kup terazAtlantic7567-82638-2, 7567 8263822008Led Zeppelin IVCD, Edycja limitowana, Reedycja, Remastering, Okładka kartonowa, SHM-CD, JaponiaAtlanticWPCR-13133Podobne płytyThe Sound Of 65The Graham Bond Organization1965, AlbumFresh CreamCream1966, AlbumAxis: Bold As LoveJimi Hendrix1967, AlbumDisraeli GearsCream1967, AlbumAre You ExperiencedThe Jimi Hendrix Experience1967, AlbumElectric LadylandThe Jimi Hendrix Experience1968, AlbumWheels Of FireCream1968, AlbumTruthJeff Beck1968, AlbumStonedhengeTen Years After1969, AlbumGoodbyeCream1969, AlbumThen Play OnFleetwood Mac1969, AlbumLed ZeppelinLed Zeppelin1969, AlbumLiege & LiefFairport Convention1969, AlbumLed Zeppelin IILed Zeppelin1969, AlbumBlind FaithBlind Faith1969, AlbumBlue MatterSavoy Brown1969, AlbumLooking InSavoy Brown1970, AlbumRaw SiennaSavoy Brown1970, AlbumCricklewood GreenTen Years After1970, AlbumParanoidBlack Sabbath1970, AlbumAbraxasSantana1970, AlbumLayla and Other Assorted Love SongsDerek and the Dominos1970, AlbumElectric WarriorT. Rex1971, AlbumSticky FingersThe Rolling Stones1971, AlbumMaster Of RealityBlack Sabbath1971, AlbumA Space In TimeTen Years After1971, AlbumWho's NextThe Who1971, AlbumMachine HeadDeep Purple1972, AlbumBlack Sabbath Vol 4Black Sabbath1972, AlbumSabbath Bloody SabbathBlack Sabbath1973, AlbumSheer Heart AttackQueen1974, AlbumBad CompanyBad Company1974, AlbumA Night at the OperaQueen1975, AlbumStraight ShooterBad Company1975, AlbumA Day at the RacesQueen1976, Album2112Rush1976, AlbumJailbreakThin Lizzy1976, AlbumThe Soundtrack From The Film The Song Remains The SameLed Zeppelin1976, Album, KoncertAlice Cooper Goes To HellAlice Cooper1976, AlbumBad ReputationThin Lizzy1977, Album"But Seriously, Folks..."Joe Walsh1978, AlbumLovehunterWhitesnake1979, AlbumBlack Rose (A Rock Legend)Thin Lizzy1979, Album
74. “Boogie With Stu,” Physical Graffiti (1975) 73. “Out on the Tiles,” Led Zeppelin III (1970) 72. “Bring It on Home,” Led Zeppelin II (1969) 71. “Black Country Woman,” Physical INFORMACJE DODATKOWE: GRADACJA OCEN: Mint - Nowa (M) - Nowa, fabrycznie zafoliowana Near Mint - Prawie jak nowa (NM) - praktycznie jak nowa. Excelent - Doskonała (EX) - posiada niewielkie oznaki użytkowania. Na płycie mogą występować niewielkie rysy które jednak nie mają wielkiego wpływu na jakość dźwięku. Very Good - Bardzo dobra (VG) - Możliwe niewielkie otarcia i zagniecenia na krawędziach, bokach okładki. Płyta grana była wiele razy, mogą występować sporadyczne trzaski. Good - Dobra (G) - Okładka może zawieraz niewielkie uszkodzenia takie jak poplamienia czy naderwania. Płyta może posiadać widoczne rysy, mogą wystąpić traski, szumy jak i sporadyczne przeskoki. Fair - Zadowalający (F) - Okładka jak i zawartośc może być mocno uszkodzona, poplamiona czy podatka. Przy odsłuchu mogą występować głośne trzaski i przeskoki a płyta może być widocznie porysowana. Poor - Słaba (P) - Okładka i jej zawartośc może być bardzo zniszczona i niekompletna. Płyta może się nie odtwarzać i często przeskakiwać. Często stosowane są dodatkowo znaki (+) i (-) przy ocenie głównej wskazujące na stan lepszy lub gorszy niż średnia w danej ocenie ale jednocześnie nie spełniający wymogów aby zakwaflikować płytę do innej klasy. Wysyłka w 24h. UWAGA! - NIE WYSYŁAM ZA POBRANIEM! Na pytania odpowiadam drogą mailową (preferowana) lub telefonicznie. Zapraszam na inne moje aukcje, gdzie wraz z czasem, będę proponował różne płyty, w większości w bardzo dobrym stanie. Będzie sporo wydań japońskich w których się specjalizuję. Życzę satysfakcji z zakupów i spędzenia wielu przyjemnych chwil przy odsłuchu. . 21 338 401 61 370 499 387 333